گزارش‌های متعدد انتقال ویروس در مطب دندانپزشکی هم از طریق بیمار به بیمار و هم به دندانپزشک را نشان می‌دهند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه با ما همراه باشید.
علاوه بر بیماری‌هایی که از خون منتقل می‌شوند، مانند ایدز و ویروس های هپاتیت ب و ث- ویروس های نگران کننده دیگری امکان انتقال در مطب دندانپزشکی دارند. این ویروس‌ها شامل سرخجه، اوریون، سرخک و ویروس های تبخال می‌شوند. این ویروس‌ها از بیماری‌هایی که از راه خون منتقل می‌شوند بیشتر هستند. به خصوص برای زنان باردار و بیماران دارای نقص ایمنی خطرناک می‌باشند. ایمن سازی کارکنان مراقبت های بهداشتی برای کاهش خطر ابتلا به سرخک، اوریون، سرخجه، فلج اطفال، آنفولانزا و غیره توصیه می شود. واریسلا زوستر و HBV.3 واکسن واریسلا زوستر که به تازگی معرفی شده است به شدت برای آن دسته از کارکنان مراقبت های بهداشتی که کودکان را درمان می کنند و بیماران مبتلا به نقص پزشکی توصیه می شود.
اثبات انتقال ویروس در مطب دندانپزشکی
انتقال ویروس در مطب دندانپزشکی بر اساس نتایج مطالعات فراوانی شیوع، تحقیقات اپیدمیولوژیک و گزارش به اثبات رسیده است.
بیشتر بدانید: شرایط مراجعه به دندان پزشکی در ایام کرونا
عفونت های ویروسی تنفسی
مطالعات نشان داده است، شيوع بيشتري از آنتي بادي ها در برابر ويروسهاي آنفلوانزاي A و B، ويروس سنسيتال تنفسي و ويروس آدنو در بين دندانپزشكان در مقايسه با گروه شاهد وجود دارد. ایمن سازی سالانه دندانپزشکان در برابر آنفولانزا برای کاهش احتمال انتقال به بیماران، همکاران و اعضای خانواده توصیه می شود.
ویروس های تبخال
ویروس های تبخال باعث عفونت مداوم در اکثر مردم می شوند و در بزاق وجود دارند. شواهدی از سطوح بالاتری از آنتی بادی های EBV در دندانپزشکان در مقایسه با دانشجویان دندانپزشکی بالینی وجود دارد. همچنین شواهدی انتقال HSV به کارکنان مراقبت های بهداشتی از بیماران و از دندانپزشکان به بیماران را ثابت می‌کند. این امر شامل شیوع ژنژیواستوماتیت HSV-1 در 20 نفر از 46 بیمار تحت درمان توسط متخصص بهداشت که از دستکش استفاده نمی کردند شد. همچنین پتانسیل انتقال ویروس تبخال از طریق دستکش های دندانی نیز نشان داده شده است.
ویروس های هپاتیت
ویروس های هپاتیتی که بیشتر مورد توجه دندانپزشکان قرار دارد، ویروس های HBV HCV و ویروس هپاتیت D (HDV) منتقله از طریق خون هستند. HDV تنها می تواند به عنوان یک عفونت همزمان با HBV ایجاد شود.
HBV بیشترین خطر را برای دندانپزشکان غیرایمن ایجاد می کند. برآورد شده است که سالانه 6800 کارمند مراقبت بهداشتی غیر واکسینه شده در ایالات متحده به HBV آلوده می شوند. از این تعداد ، تقریبا 100 نفر بر اثر سیروز، سرطان کبد یا هپاتیت شایع جان خود را از دست می دهند. گزارش شده است یک جراح دهان HBV را به 55 بیمار منتقل کرد.
اگرچه عفونت پذیری HCV کمتر از HBV است، اما ایمن سازی در برابر این ویروس در دسترس نیست. همچنین نگرانی های مربوط به انتقال آن در حال افزایش است. مطالعات نشان مي دهد كه جراحان دهان در معرض خطر افزايش عفونت HCV هستند ، به ويژه در مناطق شيوع بالا.
HIV
بر اساس خدمات آزمایشگاهی بهداشت عمومی، 23 ژوئن 1999، 319 گزارش از HIV در بین کارکنان مراقبت های بهداشتی در سراسر جهان گزارش شده است. از این تعداد، 102 مورد تأیید شد. از 217 مورد احتمالی، 9 نفر دندانپزشک بودند. گزارش هایی از انتقال HIV از 2 خدمه مراقبت بهداشتی آلوده به بیماران گزارش شده است. ممکن است یک دندانپزشک در فلوریدا HIV را به 6 بیمار منتقل کرده باشد. اخیراً، انتقال HIV از جراح ارتوپد به بیمار تأیید شده است.
انتقال یاتروژنیک HIV به 934 بیمار در درجه اول در نتیجه کنترل ضعیف عفونت رخ داده است. با این حال، تعداد قابل توجهی از دریافت کنندگان خون و فرآورده های خونی که به HIV آلوده شده اند، حذف می شود. بررسی شیوع 14 مورد HIV در واحد دیالیز در کلمبیا نشان داد که تنها روش های تهاجمی دندانپزشکی به طور قابل توجهی با انتقال HIV ارتباط دارد. نتیجه گیری شد که انتقال از بیمار به بیمار از طریق ابزارهای دندانی آلوده اتفاق می افتد.
خطر ابتلا دندانپزشکان به بیماری‌هایی که از راه خون منتقل می‌شوند
آسیب های پوستی و پاشیدن خون به چشم ها، بینی یا دهان مکرراً در حین درمان دندان رخ می دهد. به طور متوسط ، دندانپزشکان در کانادا 3 آسیب پوستی و 1.5 قرار گرفتن در معرض غشای مخاطی را در سال گزارش می دهند. در یک دوره یک ساله، 0.5 درصد از دندانپزشکان در کانادا در معرض ابتلا به HIV قرار گرفتند. این فراوانی های مواجهه شناخته شده با HIV و HBV احتمالاً در نتیجه عدم قطعیت مربوط به سروستات بیمار و سوگیری گزارش نشده، دست کم گرفته می شود. خطرات انتقال HBV HCV و HIV در نتیجه آسیب ناشی از سوزن آلوده تقریباً 30 درصد می‌باشد.
نتیجه گیری
بسیاری از موارد انتقال عفونت ثبت نشده است. عدم گزارش ممکن است به دلیل نگرانی های مربوط به محرمانه بودن، محدودیت های قانونی و منابع ناکافی، از جمله زمان و هزینه تحقیقات اپیدمیولوژیک رخ دهد. علاوه بر این، هرچه ویروس ها در جمعیت عمومی شایع تر باشند، شناسایی منابع انتقال برای موارد خاص دشوارتر می شود.
واضح است که خطر انتقال ویروس در مطب دندانپزشکی بسیار واقعی است. شواهدی از انتقال HBV HIV و HCV در مطب دندانپزشکی وجود دارد و افرادی که از HBV مصون نیستند، به ویژه آسیب پذیر می‌باشند. همچنین شواهدی از انتقال ویروس های تنفسی فوقانی و ویروس های تبخال در مطب دندانپزشکی وجود دارد. علاوه بر این ، نشانه های روشنی وجود دارد که باید تعداد دفعات مواجهه با خون در بین دندانپزشکان را کاهش داد تا خطر ابتلا به عفونت به حداقل برساند.
