طبق تجزیه و تحلیل‌های جدید از دست دادن دندان عامل خطر اختلالات شناختی و زوال عقل می‌باشد. با از دست دادن هر دندان، خطر ابتلا به زوال شناختی افزایش می‌یابد. با این حال، این خطر در میان افراد مسنی که دارای دندان مصنوعی هستند قابل توجه نیست. این امر نشان می‌دهد که درمان به موقع توسط دندان مصنوعی خطر ابتلا به اختالات شناختی را کاهش می‌دهد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در این مورد با ما همراه باشید.
از دست دادن دندان و زوال عقل
راه های مراقبت از دندان در کهنسالی را در این مقاله بیشتر مطالعه کنید: مراقبت از دندان در کهنسالی
براساس بیانات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، از هر شش فرد 65 سال به بالا، تقریباً یک نفر همه دندان‌های خود را از دست داده است. مطالعات، ارتباط بین از دست دادن دندان و کاهش عملکرد شناختی را نشان می‌دهد. به طوری که محققان طیف وسیعی از توضیحات احتمالی را برای این پیوند ارائه کرده‌اند. از دست دادن دندان‌ها منجر به مشکل در جویدن می‌شود، که به کمبود تغذیه دامن می‌بخشد. این امر همچنین باعث ایجاد تغییراتی در مغز می‌شود.
علاوه بر این، از دست دادن دندان مشکلات اجتماعی و اقتصادی مادام العمر ایجاد می‌کند. این مشکلات عوامل ایجاد زوال شناختی هستند. با توجه به تعداد سرسام آور افرادی که هر سال با بیماری آلزایمر و زوال عقل رو به رو می‌شوند و فرصت ایجاد شده برای بهبود سلامت دهان و دندان، درک عمیق‌تر از ارتباط بین سلامت دهان و زوال شناختی بسیار اهمیت دارد.
مطالعاتی در مورد از دست دادن دندان و اختلال شناختی انجام شده است. 14 مطالعه‌ای که برای این منظور انجام شد، شامل 34،074 فرد بزرگسال و 4689 فرد مبتلا به کاهش عملکرد شناختی بود. محققان دریافتند بزرگسالان با از دست دادن دندان 1.48 برابر بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات شناختی و 1.28 برابر بیشتر در معرض برخورداری از زوال عقل هستند.
با این حال، بزرگسالانی که دندان خود را از دست داده‌اند در صورت نداشتن دندان مصنوعی (23.8 درصد) در مقایسه با افرادی که از دندان مصنوعی (16.9 درصد) استفاده می‌کردند بیشتر دارای اختلالات شناختی بودند. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که ارتباط بین از دست دادن دندان و اختلال شناختی در هنگام استفاده از دندان مصنوعی بین افراد قابل توجه نیست.
آیا بین از دست دادن دندان و اختلالات شناختی ارتباط مستقیم وجود دارد
محققان همچنین تجزیه و تحلیل را توسط هشت زیرمجموعه مطالعاتی انجام دادند. در این تحقیقات به این موضوع پرداخته شد که آیا بین از دست دادن دندان و اختلالات شناختی ارتباط مستقیم وجود دارد یا خیر. یافته‌ها این ارتباط را تأیید کرده است: هر دندان از دست رفته 1.4 درصد خطر اختلال شناختی و 1.1 درصد خطر زوال عقل را افزایش می‌دهد.
رابطه مستقیم بین تعداد دندان‌های ازدست‌رفته و خطر کاهش عملکرد شناختی، ارتباط میان از دست دادن دندان و اختلال شناختی را تقویت می‌کند. یافته‌ها اهمیت حفظ سلامت دهان و دندان و نقش آن در عملکرد شناختی را نمایان می‌کنند.
